Rastaplas Zuiderpark Partyreport
Als liefhebber van reggae en tevens fotograaf, had ik het voorrecht om deze betoverende dag bij te wonen, doordrenkt met muziek, cultuur en saamhorigheid. Het Rastaplas Reggae Festival vond dit jaar voor het eerst plaats in het historische Zuiderpark Openluchttheater, een halfcirkelvormig theater dat perfect bleek te zijn voor zo'n evenement.
Aanvankelijk vroeg ik me af wat dit festival anders zou maken dan een gewoon concert met meerdere artiesten, maar al snel ontdekte ik dat het veel meer was dan dat. De festivalmarkt bood een kleurrijke mix van ambachtskraampjes, variërend van kleding in de kenmerkende reggaekleuren rood, goud en groen tot vlaggen met het iconische beeld van Bob Marley, die nog steeds als een legende wordt geëerd voor het introduceren van reggae aan de wereld. De ontspannen sfeer op de festivalmarkt en de ruimte achter de tribune creëerde de ideale omgeving om te dansen, te genieten en simpelweg te ontspannen te midden van gelijkgestemde zielen.
Het festival bracht een mooie line-up van reggae-artiesten naar het hoofdpodium. De sfeer was doordrenkt met decoraties en de karakteristieke rastakleuren. Ik merkte zelfs een kraampje op dat deed denken aan de vele stalletjes die ik in Jamaica ben tegengekomen. Een aangename verrassing was het optreden van Micah Shemaiah & Dreadites, die eigenlijk een last-minute vervanger was. Toch is hij naar mijn mening één van de beste nieuwe reggae-artiesten die ik in tijden heb gehoord. Ik herinner me zelfs tegen mijn zus die mee was als bezoeker te hebben gezegd tijdens het soundchecken: "Deze man hoeft alleen maar een paar keer 'test, test, microfoon' te zeggen en het klinkt al geweldig." Toen hij eenmaal begon te zingen, waren we meteen razend enthousiast. Zijn opzwepende reggae-ritmes, teksten en energie waren ongeëvenaard. Micah Shemaiah is niet alleen een getalenteerde muzikant, maar ook een entertainer die zijn publiek betovert met zijn oprechte passie voor muziek en positieve boodschappen.
Ook het optreden van Etana wist indruk op me te maken. Als liefhebber van meer traditionele reggae moest ik even schakelen, maar Etana bleek koningin te zijn van de moderne reggae. Haar performance was een dynamische mix van reggae, R&B en soul. Ze wist de perfecte balans te vinden tussen opzwepende ritmes en ontroerende ballades, waardoor niemand kon ontsnappen aan de betovering van haar muziek. Hoewel ik altijd trouw zal blijven aan de muziek van grootheden als Bob Marley, Eek-A-Mouse, Gregory Isaacs, Ini Kamoze en Barrington Levy, verdiend Etana zeker een plekje krijgen op mijn playlist.
Het Tjotjo soundsystem, met speakers die je in Jamaica in elk café tegenkomt, stond op de markt. Naast het draaien van vinylplaten, namen regelmatig mensen de microfoon om live te freestylen en te dubben in de stijl van Jamaicaanse reggae, wat ik altijd heel bijzonder vind. Wat het TjoTjo Soundsystem zo opvallend maakte, was de naadloze en opwindende mix van genres, die je deed smachten naar meer. Hun geluid combineerde moeiteloos elementen van funk, reggae, hiphop en wereldmuziek, waardoor je niet kon stoppen met bewegen op hun unieke ritme.
Hoewel ik enorm had uitgekeken naar het optreden van Zion Train, moet ik eerlijk bekennen dat het me enigszins teleurstelde. Het was zeker geen slecht optreden, maar misschien had ik er gewoon te hoge verwachtingen van. Natuurlijk kan ik niet voor andere bezoekers spreken, maar het viel me op dat velen zich begonnen te verplaatsen naar andere delen van het festival, zoals de markt.
Als fotograaf had ik het geluk dat er een speciaal frame stond met "Rastaplas" erop, vermoedelijk bedoeld voor selfies, maar omdat dat niet echt gebeurde, besloot ik ervoor te gaan staan met mijn grote camera. Al snel wilden veel bezoekers op de foto, en als portretfotograaf kon ik prachtige momenten vastleggen met de meest geweldige mensen, zelfs degenen die normaal gesproken nooit gefotografeerd wilden worden. Een videograaf vond het een leuk idee en samen deelden we de foto's met de bezoekers, waardoor we nog meer van de verbindende kracht van reggae konden ervaren.
Dit evenement was uitstekend georganiseerd, wat duidelijk aantoonde dat de organisatie veel ervaring heeft. Alles verliep vlot, ondanks de mogelijke stress achter de schermen waar wij als bezoekers niets van merkten. Het enige wat ik miste, was authentiek Jamaicaans eten, zoals jerk chicken en saltfish with ackee en breadfruit. Hoewel er bara en hotdogs waren, vond ik het toch jammer dat we de echte Jamaicaanse smaken moesten missen. Maar dit heeft waarschijnlijk te maken met de locatie, waar dit vaker geserveerd wordt. Al met al niets dan lof voor dit geweldige festival. Ik hoop dat het in de toekomst nog vaker in onze prachtige stad zal plaatsvinden.
Martin Simonis
